သမီးခ်စ္ေသာေဖေဖ
ဂ်ိန္း........(မိုးခ်ိန္းသံ)
သည္းထန္စြာ႐ြာသြန္းေနတဲ့ မိုးေရထဲဲမွာမေမာနိုင္မပန္းနိုင္နဲ႔ေျပးေနတဲ့ခေလးတစ္ေယာက္ကိုက်ြန္ေတာ္
အမွတ္မထင္လွမ္းေတြ႕လိုက္တယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွျမင္လိုက္ေပမယ့္ လက္ထဲမွာကိုင္ထား
တဲ့ပုလင္းကိုျမင္တာနဲ႔က်ြန္ေတာ္သိလိုက္ပါၿပီ။ဒါ ကိုျမႀကီးရဲ႕ သမီးႀကီး ျမဴနွင္းေလးပါပဲ။
ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ကိုျမႀကီးတို႔ေရခ်ိန္မျပည့္ေသးလို႔ ျပႆနာရွာေနၾကအခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီေလ။ လမ္းထဲကလူေတြ
အတြက္ေတာ့ နိႈးစက္တစ္ခုလိုပဲ အခ်ိန္မွန္ၾကားေနရဲ႕အသံပဲေပါ့။
ကိုျမႀကီးအလုပ္ကိုလက္ေၾကာတင္းေအာင္မလုပ္ခ်င္ဖူး။ေနပူတယ္ မိုး႐ြာတယ္ အေၾကာင္းျပ ဟိုအလုပ္မႀကိဳက္ဒီအလုပ္မႀကိဳက္နဲ႔ သူ႔မိန္းမ မခင္ရီနဲ႔ သမီးႀကီး ျမဴနွင္းတို႔ရဲ႕
လုပ္စာကိုသာထိုင္စားေနေတာ့သည္။ ေဒါခင္ရီကမနက္ဆိုရင္ ပဲျပဳတ္ေရာင္းၿပီး ေန႔လည္ပိုင္းဆိုရင္ ဖရဲသီး
ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ စသည္ျဖင့္ ရာသီစာသီးနွံမ်ားကိုေရာင္းပါတယ္။ ျမဴနွင္းေလးကေတာ့ လမ္းထိပ္က ေဒါေအးေငြြဆီမွ အေၾကာ္ယူေရာင္းပါတယ္။ ေဒၚခင္ရီကသူ႔သမီးပင္
ပန္းမွာကိုမၾကည့္ရက္လို႔မေရာင္းခိုင္းပါဘူး။
ဒါကိုျမဴနွင္းေလးက ေဖေဖ့အရက္ဖိုးရေအာင္ေရာင္းတာပါတဲ့။ ေဖေဖအရက္ေသာက္လို႔မဝရင္ ေမ့ေမ့ကိုရိုက္
မွာစိုးလို႔တဲ့ေမေမက သမီးတို႔ကိုလည္းရွာေႂကြးရ ေဖေဖ့အရက္ဖိုးလည္းရွာရဆိုရင္ပင္ပန္းမွာေပါ့ တဲ့။ အခုလည္း ၾကည့္ပါဦး ေက်ာင္းကျပန္လာၿပီး ထမင္းခ်က္ေနတဲ့ ျမဴနွင္းေလးတစ္ေယာက္ မိုးေရထဲမွာ ပုလင္းကိုင္ၿပီး ဟိုဖက္ရက္ကြက္က ကိုသိန္းေအာင္ရဲ႕ အရက္ျဖဴဆိုင္ကို ေျပးေနရၿပီ။
ျမဴနွင္းေလးကိုၾကည့္ရင္းယသူ႔မိသားစုအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားရင္း က်ြန္ေတာ္ရင္ေမာေနမိတယ္။ ငါသာကိုျမႀကီးေနရာမွာဆိုရင္ အခုလို ျမဴနွင္းေလးကို မိုးေရထဲမွာအရက္ဝယ္ခိုင္းမွာလား? မိန္းမနဲ႔သမီးလုပ္စာကိုထိုင္စားေနမွာလား? ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ ကိုျမႀကီးလိုလူေတြ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားေနၿပီလဲ? ျမဴနွင္းလို သမီးေလးေတြေရာဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွိေနၿပီလဲ? လို႔က်ြန္ေတာ္ေတြးရင္း.....ေတြးရင္း...ေတြးရင္း......
ဗလမင္းထင္
No comments:
Post a Comment